AŞK ve SÜKÛT

Söz bedense sükût ruhtur.
Ve ancak ruh bedenden ayrılınca,
Kuş kafesten kurtulunca,
Aşk semalarında kanat çırpar,
Sevgili’nin yüreğine konar.

Susmak dilin ölümüdür.
İnsan hakikatte sustuğunda aşka yol bulur.
O vakit kalbi susturamazsın.
Her an aşkı anlatır olur.
Vuslat ancak susmakla bulunur.


* * *

Hep biraz eksik sözler
Biraz yarım
Gizli, saklı, hiç duyulmamış
Hani bir türlü anlatamaz ya insan bir şeyler
Söylemeyen diller olmalı, belki sürgün
Zincirle bağlı, tutsak belki
Kim bilir kuyuya düşmüştür belki Yusuf’la (a.s.)
Ya da balığın karnında Yunus’la (a.s.)
Davud’un (a.s.) gözyaşında saklı
Belki Zekeriya’nın (a.s.) âhında
En Sevgili’nin (s.a.v.) duasında
’Ümmetî’ nidasında
Mutlaka saklı olmalı bir yerlerde bu hazine
Bir dostun yüreğinde olmalı haritası
Aramalı ve bulmalı
Sır sandığı açmalı
İşte o zaman tamamlanır bu fasıl
İşte o zaman söz aşkı anlatır

* * *

Burası sözün bittiği yer
Burası aşk makamı
Sözün hükmü yok bur da
Şekil yok, ses yok
Tek bir nefesle duyarım seni
Çekerim içime, içime
Dolarım, taşarım, yüzerim nefesinde
Parmaklarım kanar adını yazarsam
Burası aşk makamı
Dahasını sorma, deşme yaramı
Akıl işi değil ki anlat diyorsun
Kimleri yaktı bilsen bu ateş
O zaman bırak diyorsun
Nereleri kattı önüne bilmiyorsun
Alınmaz, satılmaz
Bırakıp kaçılmaz
Aşk pazarı burası
Her şey bedava
Ama bedeli ağır, can pahasına
Gariplerin yurdu burası
Düşkünler çıkmazı
Ateşi su diye içerler burada
İçip candan geçerler
Bıçak sırtlarında gezer ahalisi
Yokluklara geçer
Varlık sıfatına bürününce
Ölür, ölür dirilir her seferinde
Var git söyle, bilen varsa gelsin
Git söyle gönlü yeten varsa sevsin